بازتاب ایلام/غلامرضا محمدمرادی: سرزمین ما، روزگاری نهچندان دور، با چشمهها و رودهای خروشانش شناخته میشد، جایی که نغمهی آب، صدای زندگی بود اما امروز، صدای زنگ خطر خشکسالی از هر گوشهای به گوش میرسد. کاهش بارشها، افت شدید منابع زیرزمینی، خشکیدن قنوات و تالابها و دگرگونی اقلیم، ما را به نقطهای رسانده که دیگر حتی یک قطره آب، ارزشی همسنگ طلا یافته است.
در چنین شرایطی، صرفهجویی در مصرف آب، فقط یک شعار یا توصیه نیست بلکه یک وظیفه ملی و انسانی است. قطره آبی که در نگاه اول بیاهمیت جلوه میکند، در حقیقت{قطرهای از حیات} است که زنجیره زندگی انسان، حیوان و طبیعت را به هم پیوند میزند. هدر دادن آب یعنی بریدن رشتهی حیات از درون و تیشه بر ریشه زندگی.
خشکسالی تنها به معنای نبود باران نیست، نشانهای است از بیتوجهی ما به تعادل طبیعت. وقتی زمین تشنه بماند، کشاورزی از رمق میافتد، دامداری دچار بحران میشود، سفرههای زیرزمینی تهی میگردند و در نهایت، اقتصاد و امنیت غذایی کشور در معرض تهدید قرار میگیرد. این زنجیرهی آسیب را تنها با تغییر رفتار میتوان گسست.
امروز دیگر نمیتوان چشم بر واقعیتها بست. آب سدها و مخازن روزبهروز کاهش مییابد و کارشناسان هشدار میدهند که اگر همین روند ادامه یابد، بخشهایی از کشور با تنش شدید آبی روبهرو خواهند شد. در چنین شرایطی، هر خانه، هر مدرسه، هر اداره و هر مزرعهای باید به سنگر آگاهی و صرفهجویی تبدیل شود.
هر یک از ما میتوانیم سهمی در نجات این سرمایه بیبدیل داشته باشیم: با بستن شیر آب هنگام شستوشو، با تعمیر یک نشتی کوچک، با استفاده از شیرآلات کاهنده مصرف، با آبیاری اصولی باغچه و زمینهای کشاورزی، با آموزش فرزندانمان و با یاد دادن قدرشناسی نسبت به این نعمت الهی.
فراموش نکنیم که آب، تنها مایهی حیات نیست بلکه میراثی است از گذشتگان و امانتی برای آیندگان. اگر امروز بیتفاوت باشیم، فردا فرزندانمان از ما خواهند پرسید: چرا وقتی میدانستید زمین تشنه است، سکوت کردید.!؟
پس بیایید از همین امروز، با هم و در کنار هم، پاسداران آبی باشیم که روح زندگی را در رگهای این سرزمین جاری میسازد. بیایید با باور، آگاهی و احساس مسئولیت، فرهنگ درست مصرف را نهادینه کنیم تا زمین، دوباره لبخند بزند و آینده، روشنتر از امروز باشد.
قطرههای زندگی را قدر بدانیم، چون آینده از دل همین قطرهها ساخته میشود.
نگارنده: غلامرضا محمدمرادی