بازتاب ایلام/ یک شهروند ایلامی: مردمان دیار کوه های بلند و دشت های فراخ را باید از زیبایی رفتار و منش شان در هنگامه سختی ها شناخت.
اگر چه در شادی ها در کنار همدیگر هستند اما در هنگامه سختی ها و سوگ متحدترند.
وقتی سخن از بار کوچ ابدی است هر کسی به مناسبتی سعی بر آن دارد از راه دور و نزدیک خود را به صاحبان عزا برساند عرض تسلیتی گوید تا انبوه حضور شان تسکین دهنده غم زدگان باشد.
اگر چه به صلابت کوهساران در مقابل سختی ها مقاومند اما عواطف سرشار شان به مانند ابر نو بهاران و سیل جویباران می ماند.
قصه ی غریب نوازی شان خود حکایت دگر است اگر موسم اربعین حسینی(ع) باشد در هنگامه باران و طوفان درب خانه های خود را بر روی عشاق کوی دوست می گشایند.
چون پیکر پاک شهیدان گمنام(ره) شهر و آبادی شان در پیش زنان شان مویه کنان چون پیکر پاک شهیدان خود، آنان را در آغوش می گیرند.
وقتی خبر از بار کوچ ابدی مردی از تبار ایل بختیاری به گوش می رسد به پاس احترام به زنی که مهمان کوی و برزن شان است خود را به مسجد جامع شهر می رسانند تا شوی او که ردای استانداری بر دوش دارد بیش از آنکه در سوگ عموی خود اشک حزن ز دیدگان جاری سازد برای قدردانی مردمان استان ایلام اشکی ز شوق جاری سازد.
نیک یادمان باشد ایلامیان با این صفای دل است که همواره در فرهنگ این کهن بوم و بَر؛ مانا و ماندگار مانده اند.
