بازتاب ایلام- غلامرضا محمدمرادی: در روستای بانسرو از توابع بخش چوار-استان ایلام، سروهایی با قدمت حدود ۴۰۰۰ سال وجود دارند که در سال ۱۳۹۰ به شماره ۱۲۹ در فهرست آثار ملی ثبت شده اند.!
متاسفانه تاکنون پیگیری ها و درخواست های مکرر اهالی منطقه، علاقه مندان به میراث فرهنگی و رسانه ها؛ جهت حفاظت و صیانت از این درختان، نتیجه ای در بر نداشته و در سالهای اخیر به دلایل متعدد و مختلفی؛ حیات این درختان کهنسال بیش از پیش به خطر افتاده است.!
محوطه سازی، محصور کردن، احداث راه دسترسی، نصب تابلو راهنما و...؛ از جمله درخواست های متعددی بوده که متاسفانه تا کنون بدون اندکی توجه، بی نتیجه و بی حاصل مانده است.!
گویا مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان و برخی همکاران شان دل کندن از صندلی های راحت و چَرخان را سخت می دانند و این آثار طبیعی و زیبا را به حال خود رها کرده اند و منتظرند تا پس از سقوط و نابودی شان، آیین ختم و مراسم عزا و چَمَر برای شان برگزار کنند.!
جناب آقای مدیرکل! چرا به وعده هایی که برای احیاء، حفظ و حراست از این سروها و معرفی شان در سطح استانی، ملی و فراملی داده اید، عمل نمی کنید.!؟ آیا می شود اندکی قدم رنجه فرمائید و از نزدیک مظلومیت و مهجوریت این سروها را دگربار به نظاره بنشینید و عملاً(جهادی و انقلابی) پای کار باشید.!؟ آیا بازدیدهای بدون نتیجه و شعارهای بدون عمل، دردی را دوا می کند.!؟ راستی! وظیفه و رسالت میراث فرهنگی در قبال آثار تاریخی و طبیعی استان چیست.!؟
از استاندار طبیعت دوست ایلام و دیگر مسئولان استانی تقاضا می شود که به این مهم ورود کنند و نگذارند که این سروهای کهنسال ایستاده بمیرند و نفرین شان برای ما باقی بماند.!
