بازتاب ایلام/غلامرضا محمدمرادی: گویا هیچ گوش شنوا و مسئول دلسوزی نیست و قصه پرغصه و پرتکرار کارگران تعدیلشده شرکت ارغوانگستر ایلام نیز پایان ندارد.
هر بامداد که چشم باز میکنید و به فضای موبایل سر میزنید، سیل تصاویر و کلیپهای دردآوری که بر قاب گوشی رژه میروند، آه را از نهانمان بیرون می کنند.
آری؛ باز هم تجمع و و باز هم تحصن کارگران تعدیلشده شرکت پتروشیمی ارغوانگستر ایلام آزارمان می دهد و از خود بیخودمان میکند.
این جماعت مظلوم شبانهروزهاست که با اهل و عیال در برابر این شرکت تجمع میکنند و در این سوز سرما و بدون حداقل امکانات و در چادرهای مسافرتی و در بستر زمین خاکی، سر بر بالین غم میگذارند و شبهای سرد پاییزی را به صبح میرسانند به این امید که فردا آفتاب حلال مشکلاتشان از پشت پرده بیرون آید و بر آلام بیپایانشان بتابد و دریچههای امیدی به رویشان بگشاید.
اما چه فایده که که بالانشینان و مرفهین بیدرد و نجومیبگیران، از یخی بدن و سردی زندگی اینان یا بیخبرند یا خود را به خواب غفلت زدهاند و کَکشان هم نگزیده است.
ننگ و شرم باد بر آنانی که صدای مظلومیت، کمکخواهی، استمدادطلبی و یاریگری این بندگان خدا را میشنوند و اندکی برافروخته نمیشوند و به یاریشان نمی شتابند و گره از کار و زندگیشان باز نمی کنند.
امیدواریم که بهزودی شاهد حل اشتغال این کارگران تعدیلشده که بومی منطقه هستند، باشیم و آرامش و آسایش به این کارگران و خانوادههایشان و این مجموعه صنعتی که با رکود جدی مواجه شده است، بازگردد.
نگارنده: غلامرضا محمدمرادی
