بازتاب/غلامرضا محمدمرادی: شرکتهای پالایش گاز و پتروشیمی ایلام دو صنعت بسیار بزرگ در استان ایلام/شهرستان چوار هستند که تاکنون زمینه اشتغال زیادی از جوانان جویای کار را فراهم ساخته و نقش بسزا و قابل توجهی در ارزآوری و اقتصاد کشور و استان داشته و دارند.
به گزارش بازتاب ایلام؛ در سنوات گذشته، پالایش گاز ایلام به دلیل به بهره برداری نرسیدن پتروشیمی ایلام، مجبور بود که از طریق تانکر مقادیر زیادی از تولیدات و میعانات گازی خود را به استان های همجوار منتقل کند و در بسیاری از مواقع نیز این سرمایه عظیم میسوخت و دود و آلایندگی آن مردم و محیط زیست منطقه را به شدت آزار می داد.
انتقال میعانات گازی بدبو و متعفن در سنوات گذشته، مسئولان ذیربط را مجبور ساخت تا بخش خصوصی را به یاری بطلبد و با ایجاد یک واحد شیرین سازی در همجواری این پالایشگاه، مقادیر زیادی از بدبویی و تعفن این میعانات را بکاهد و از طریق تانکر روانه مبادی ذیربط در استان های همجوار شود.
بعد از در مدار قرار گرفتن پتروشیمی ایلام، این واحد شیرین سازی نیز تعطیل و کارگران زیادی هم بیکار شدند. خبرهای خوشایندی مخابره شد مبنی بر اینکه کل این میعانات تولیدی به عنوان خوراک اصلی، به پتروشیمی ایلام منتقل و فلر و مشعل پالایشگاه گاز ایلام خاموش می شود و دیگر از دود و آلایندگی، خبری مخابره نخواهد شد.
هرچند که انتقال این میعانات به پتروشیمی ایلام زمینه را برای تولید مناسب، فراهم کرد اما هر از گاهی به خاطر اشکالات، ایرادات و نواقصات فنی؛ دود و آلایندگی پتروشیمی ایلام به شدت فوران می کرد و مورد اعتراض مردم، رسانهها و مسئولان قرار میگرفت.
همه چیز تقریباً بر وفق مراد بود تا اینکه خشکسالی و کمآبی بر عرصه پتروشیمی ایلام چنبره زد و این مجموعه عظیم که حجم زیادی از نیروهای بومی و غیربومی در آن مشغول به کار هستند را زمینگیر و بلاتکلیف کرد.
خبرها و گزارش های دریافتی حاکی است؛ قریب ۱۰ روز است که پتروشیمی ایلام به خاطر کمبود شدید آب، تقریباً از مدار تولید خارج شده است و اگر روال به همین منوال پیش برود، قطعاً این مجموعه عظیم صنعتی تعطیل خواهد شد و علاوه بر ضررهای ارزی و اقتصادی هنگفتی که بر پیکره کشور و استان ایلام وارد می کند، کارگران زیادی را هم بیکار و خانواده های زیادی را نیز مستاصل و نگران خواهد کرد.
اکنون که این پتروشیمی به خاطر کمبود آب از عطش می سوزد و توان دریافت خوراک از پالایشگاه گاز ایلام و ادامه تولید را ندارد و به همین خاطر این سرمایه عظیم در حال سوختن و دود شدن است، چرا مسئولان و رسانه ها ساکت نشسته و هدررفت این سرمایه ملی را مفت نظاره می کنند.!؟ مسئولان و نمایندگان استان کجایند و چرا به خاطر این بحران اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی سینه چاک نمی کنند و فریاد «وامصیبتا» را فریاد نمی زنند.!؟
چرا برای تأمین آب مورد نیاز این پتروشیمی حتی از طریق پساب ها و سرریز رودخانه هایی که بلااستفاده اند و مفت به کشور عراق روانه می شوند، چاره اندیشی نمی کنند و اگر هم بناست از طریق این منابع آبی بلا استفاده، چاره ای اندیشیده شود، چرا کارشکنی ها و دلسوزی های بی مورد به حداکثر اعلاء می رسند.!؟
چه کسی پاسخگوی خیل عظیم بیکاری کارگران و خانواده هایشان خواهد بود.!؟ چه کسی این همه ضرر ارزی و اقتصادی که بر پیکره استان و کشور وارد می شود را پاسخگو خواهد بود.!؟ چه کسی آثار مخرب این همه دود و آلایندگی که بر پیکره مردم و محیط زیست وارد می شود را پاسخگوست.!؟
چرا باید به خاطر بی تدبیری مسئولان، این همه سرمایه عظیم در تجریان/پالایش گاز ایلام مفت بسوزد، دود شود و مردم و محیط زیست به راحتی نابود شوند.!؟
چرا برای فروش و انتقال این سرمایه عظیم (به سبک سنوات پیشین) به استان های همجوار، مجوزات لازم صادر و چاره اندیشی نمی شود.!؟ آیا مسئولان استانی و کشوری نمیدانند که روزانه میلیاردها تومان از این سرمایه ملی که می تواند استان ایلام و کشور را بیش از پیش در مدار توسعه قرار دهد، مفت می سوزد، دود می شود و هدر می رود.!؟
آیا نمیدانند اینک که پتروشیمی ایلام به خاطر کمبود شدید آب در حال احتضار است و از مدار تولید تقریباً خارج شده است، روزانه میلیاردها تومان ضرر می بیند و نمی تواند حقوق پرسنل و دیون خود را پرداخت و حداقل نیازهای خود را تأمین کند.!؟
امیدواریم مسئولان استانی و کشوری به صورت ویژه، اساسی و سریع برای تأمین آب مورد نیاز پتروشیمی ایلام چاره اندیشی کنند و این صنعت بزرگ را از حالت کما و احتضار در بیاورند و پالایشگاه گاز ایلام را نیز از این وضعیت دودزایی و آلایندگی نجات دهند و یقین داشته باشند که اگر همین امروز چاره اندیشی نکنند، فرداها و آینده های بدتری در پیش خواهد بود.
تهیه و تنظیم: غلامرضا محمدمرادی
