بازتاب ایلام/علی موسی نژاد: پریروز(پنجشنبه مورخ ۵ بهمن ١۴٠٢) همراه یکی از دوستان از خانم معلم عیادت کردیم. ایشان(زینب مرادی) همانطور که خودش توضیح می دهد به بیماری سخت سرطان مبتلاست. سال گذشته بر آن غلبه کرده اما اخیراً دوباره عود کرده و به چند جای دیگر بدنش سرایت کرده است.
ایشان با آنکه خودش بیمارست، با تشویق دیگران و جمع آوری کمک، مدرسه محل کارش را تعمیر و مناسب سازی کرده و پدر یکی از دانش آموزان را از زندان آزاد کرده است و حتی تعدادی از خانواده های نیازمند را مورد حمایت قرار داده است.
همانطور که به ایشان گفتم، جامعه ما به ویژه در این شرایط که با انواع بحرانها و از جمله بحران در اخلاق مواجه است، بیش از هر زمان دیگری به این گونه افراد و اینگونه کارها و حرکت های اخلاقی و نوعدوستانه محتاج است.
این قبیل افراد، کارمندانی نیستند که وظیفه رسمی شان را انجام بدهند و حقوق شان را بگیرند بلکه برای جامعه ما الگوی ایثار و آموزگار احساس مسؤلیت و نوعدوستی هستند. لذا همه ما باید قدرشان را بدانیم و در تکریم شان بکوشیم.
با آنکه خانم معلم و خانواده اش، در پرداخت هزینه های گزاف بیماری اش با مشکلات زیادی مواجه هستند، اما متأسفانه جناب وزیر آموزش و پرورش به نوشتن چند جمله در صفحه شخصی خود در فضای مجازی اکتفا کرده و مدیر آموزش و پرورش استان نیز ضمن عیادت از همکار بیمارش، لوح تقدیری به وی اهدا کرده است.
هرکس که اندک آشنایی با بیماری سرطان آنهم در شرایط اقتصادی کنونی داشته باشد، لابد میداند که این بیماری چه فشارهایی را از لحاظ مالی و روانی بر بیمار و خانواده اش تحمیل میکند.
آیا آگاهی بر این امر، برای مسئولان مذکور و همه ما ایجاد تکلیف نمی کند!؟
نگارنده: علی موسی نژاد
