کد خبر:13204

خطاب‌ به رئیس‌جمهور، وزیر نفت، مسئولان پتروشیمی، هلدینگ خلیج فارس، نمایندگان و استاندار؛

به این تراژدی غمناک پایان دهید/این‌ها خانواده‌های من‌‌وشما هستند/بی‌تفاوتی و بی‌خیالی چرا و با چه توجیهی!؟


تاریخ انتشار: ۱۴۰۳/۰۹/۰۲در ساعت: ۱۵:۰۹:۱۵

بازتاب ایلام/غلامرضا محمدمرادی: ماه‌ها و روزهاست که تراژدی غمناک تجمع و تحصن کارگران تعدیل‌شده شرکت پتروشیمی ارغوان‌گستر ایلام به همراه اهل و عیال‌شان ادامه دارد و روزی نیست که تصاویر و کلیپی دردناک از این درد بی‌پایان در رسانه‌ها و فضاهای مجازی منتشر نشود و دل هر بیننده‌ای را به درد نیاورد.



آیا سزاوار است استانی که روی ذخائر عظیمی از نفت و گاز خوابیده است، مردمان‌اش این‌گونه برای کسب و کار و اشتغال، دست و پا بزنند و آبرو و حیثیت خود و خانواده‌های‌شان را در انظار عمومی به نمایش بگذارند تا شاید گوش شنوایی فریادشان را بشنود و فریادرسی از راه برسد و آلام بی پایان‌شان را درمان کند.!؟

چرا مسئولان بالادستی و صاحب منصب، خود را به کری و کوری زده‌اند و این همه درد و آلام مردم را نمی‌بینند و به{صُمُّۢ بُكۡمٌ عُمۡيࣱ} دچار شده‌اند.!؟ چرا نمایندگان مجلس که برای برخی مسائل پوچ و بی‌ارزش و لوایح اختصاصی و فردمحور، یقه پاره می کنند، امروزه در برابر دردهای نهان و پنهان این کارگران و خانواده‌های‌شان سکوت اختیار کرده‌اند.!؟

آیا رئیس‌جمهور، وزیر نفت، مسئولان پتروشیمی، هلدینگ خلیج فارس، نمایندگان، استاندار و ....، از دردها و آلام این کارگران و خانواده‌هایشان که بدون امکانات و در این سرمای استخوان‌سوز، مدتهاست در برابر شرکت پتروشیمی ارغوان گستر تجمع می‌کنند، خبر دارند.!؟ اگر از این ماجرای تلخ خبر دارند، پس چرا این‌قدر بی‌خیال و بی‌تدبیر و بی‌تفاوت هستند و کَک‌شان هم نگزیده است.!؟ آیا شعار مردم و مردمداری‌شان فقط حرف و عوام‌فریبی بوده است.!؟ اگر هم بی‌اطلاع بوده‌اید، پس این گوی و این میدان، خواهشاً به میدان عمل بیایید و به داد این کارگران نگون‌بخت و خانواده‌های‌شان برسید و به این تراژدی غمناک پایان دهید و لبخند رضایت را بر لبان‌ خشکیدشان بنشانید.

آقایان مسئول، تصور کنید که این کارگران و خانواده‌های‌شان، خانواده‌های درجه یک  من‌و‌شما هستند، آیا آرام و قرار خواهیم داشت و به راحتی سر بر بالین خواب خواهیم گذاشت.!؟ آیا از اطفال و کودکان خردسالی که همراه این خانواده‌ها هستند و از درد سرما به خود می‌پیچند، خبر دارید.!؟ آیا هنوز باور ندارید که الانتظارُ اَشَدُّ مِن‌الموت/انتظار از مرگ سخت‌تر است و اینان در انتظار بذل و مساعدت شما مسئولان، لحظه شماری می کنند.!؟ چرا خود را به خواب غفلت زده‌آید و به یاری این بندگان خدا نمی‌شتابید.!؟ آیا سزاوار است که از این همه منابع غنی و صنایع سودآور و ارزآور برای مملکت، تنها دود و گردوخاک‌ و مشکلات زیست محیطی و بهداشتی‌شان نصیب جوانان و مردمان این منطقه شود.!؟ آیا این روند ناعادلانه، با عدالت مورد ادعای شما هم‌خوانی دارد.!؟


نمایندگان استان که برای برخی مسائل ریز و پیش‌پا افتاده یقه پاره می‌کنند و تریبون مجلس را با خطابه‌های آتشین به لرزه در می‌آورند، امروزه چرا در برابر این کارگران و خانواده‌های‌شان که روزگاری برای اخذ آرای‌شان لَه‌لَه می زدند و قربان صدقه‌شان می‌رفتند، سکوت اختیار کرده‌ و گذشته خود را فراموش کرده‌اند و در مجلس برای این بندگان خدا، فریاد{وامصیبتا} را سر نمی‌دهند.!؟

از مسئولان کشوری و استانی انتظار می‌رود که به‌صورت اورژانسی و فورس‌ماژور به داد این کارگران که بومی منطقه هستند و عمری در این مجموعه صنعتی عرق ریخته‌ و آن را به سرانجام رسانده‌اند، برسند چرا که اگر این روند تلخ، مدیریت نشود و این تجمعات پایان نیابد، در آینده آبستن مسائل و مشکلات اجتماعی بیشتری خواهد بود و آن وقت پشیمانی هیچ سودی نخواهد داشت و بر عواقب ناگوار آن شرم باید کرد‌.

نگارند: غلامرضا محمدمرادی


    203 چاپ این صفحه

آخرین دیدگاه‌ها

دیدگاه خود را بنویسید

نام :
ایمیل :
دیدگاه :

پایگاه خبری تحلیلی بازتاب ایلام