بازتاب ایلام/این کارگران نگونبخت مدتهاست که از کار بیکار شده و به انحاء مختلف دست به تجمع و تحصن میزنند اما گویا نه گوش شنوایی هست و نه وجدان بیداری وجود دارد که فریادهای پیوستهشان را بشنود و از شدت آلامشان به درد آید و برایشان چاره اندیشی کند.
اینان همان نيروها و گارگران بومی و رنج کشیدهای هستند که سرما و گرما و مرارتها و سختیهای گوناگون را با جان و دل خریدند تا پتروشیمی ارغوانگستر ایلام به بار بنشیند و اشتغالشان پایدار و برقرار باشد اما متأسفانه امروزه با اهل و عیال دست به تجمع و تحصن میزنند شاید روزنهای بیابند و امید را به زندگیشان برگردانند اما چه فایده که به قول یغمای جندقی: گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من/آنچه البته بهجایی نرسد فریاد است.
امیدواریم که مسئولان بالادستی اعم از وزیر نفت، استاندار، نمایندگان مردم در مجلس، مجموعههای وزارت نفت، صنایع پتروشیمی، هلدینگ خلیج فارس، پترول، ارغوانگستر و ...، فریادهایشان را بشنوند و بیش از این تعلل نورزند و این کارگران تعدیلشده که بومی منطقه هستند را از هر طریق ممکن، اعاده بهکار کنند و بیش از این روح و روان این کارگران مظلوم و خانوادههایشان را آزار ندهند.
گردآورنده: غلامرضا محمدمرادی
