بازتاب ایلام- عبدالصاحب ناصری: روزهای شنبه و یکشنبه، چهارم و پنجم اسفند ماه ۹۷، استان ایلام شاهد حضور بی سابقهٔ عالی ترین و گسترده ترین سطح از مقامات وزارت آموزش و پرورش بود.
حضور همزمان دو روزهٔ وزیر و ۶ تن از معاونان به همراه برخی از مدیران کل مؤثر وزارتخانه، در تاریخ آموزش و پرورش استان بی سابقه است.
فرصتی طلایی تدارک آمده بود تا در گشودن گره های کور تعلیم و تربیت این استان فرجی حاصل آید و از رهگذر آن موضوعات متنوع و متکثر آموزش و پرورش در تخصصی ترین نشست ها به بحث و فحص گذاشته شود، اما باز بی تدبیری ما ایلامی ها در مدیریت این استثنای بی تکرار گُل کرد.!
شرح جزئیات این فرصت سوزی خسارت بارِ بی جبران را شاید در گفتاری دیگر به نقد و نظر نشینیم.!
به رغم مدیریت پر اشتباه کل جریان سفر و هراس های موهوم از دسترسی همکاران به وزیر و معاونین توسط بخشی از برنامه ریزان و توفیق در این هدف گذاری، اما اگر از من خواسته شود که مهم ترین دستاوردهای این سفر را برشمرم، دو مطلب را حائز برجستگی می دانم:
نخست: حضور وزیر در نشست صمیمی با فرهنگیان.
دوم: نشست مشترک وزیر و تشکل های درون خانوادهٔ آموزش و پرورش. تحلیل دومی را به وقتی دیگر می سپارم. اما حضور بی پیرایه و تکلف جناب بطحایی را در این دو نشست قلّهٔ فاخر این سفر می دانم که در همنوردی همدلانهٔ وزیر و همکاران فرهنگی، این قلّه به شایستگی فتح گردید.
اما حضور وزیر در نشست صمیمی با همکاران:
برای من که عمری را در کنش و واکنش های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی با مشقت گذرانیده و همواره اعتلای جامعه وجههٔ نظر و عملم بوده است، حضور همکاران مکرمم خانم ها فیضی زاده و دارابی و نیز آقایان عباسی و منصوری در پشت تریبون و بیان سلیس و بدون سکت و لکنت خواسته ها در صریح ترین شکل گفتمانی، بار مرارت و مشقتی را برداشت که در سالیان دور و ممتد تلاش، بر دوش و دلم سنگینی می کرد.!
مدعی نیستم که بیانات همکارانم خالی و عاری از نقص بود، اما معترفم که همکارانم در طرح مشکلات جامعهٔ فرهنگی، حریت را به شایستگی پاس داشتند.
آنچه شادمانی ها را مضاعف می کرد و مرا تا کرانه های سجدهٔ سپاس در شلوغی جمعیت آن سالن کشاند، گوش گشوده و چهرهٔ گشادهٔ وزیر بود که بر آن غبار گرفتگی ننشست و زبانی بود که وزیر به همراهی گشود و گفتمانی که او به استدلال و لینت و حلاوت، اختیار و انتخاب نمود.
در ذهنم این حدیث نبوی به کرات تداعی گشت که: « هیچ جامعه ای مقدس نیست، مگر آنکه در آن ناتوان بتواند بدون لکنت حقش را از توانگر بازستاند. » اگر چه تا ستاندن حق، فاصله ها فراوان است، اما زبان گویای معلمین ایلامی و گوش شنوای وزیر، رایحه ای از جامعهٔ مطلوب نبوی در جان های خستگان پراکند.
این نشست درس های فراوانی به همگان آموخت، از مهم تربن آنها، این که باید به مسائل و مشکلات جامعهٔ فرهنگی، نگاهی از جنس فرهنگ داشت.
تکرار این تجربهٔ شیرین و برداشتن گام های عملی در تحقق خواسته ها، و نیز کاربست آن توسط رصدگران حوزهٔ مسائل اجتماعی، روح انگیزه و نشاط را در کالبد کم رمق جامعهٔ فرهنگی خواهد دمید.
شنبه، ۴ اسفند ۹۷، سالن مجتمع امور تربیتی ایلام واقع در دامنهٔ کوه افراشتهٔ « شه له م»، روز رویش جوانه های امید بود.
