قابل توجه وزرای بهداشت و نفت؛
مراکز بهداشتی-درمانی چوار در حال احتضار
تاریخ انتشار:
1400/08/03در ساعت: ۱۹:۴۶:۰۲
بازتاب ایلام/غلامرضا محمدمرادی: شهرستان چوار یکی از شهرستان های تازه تأسیس کشور است که توجهات همهجانبه مسئولان ارشد کشوری و استانی در همه زمینه ها به ویژه در حوزه بهداشت و درمان را به یاری می طلبد.
بررسی های میدانی نگارنده و گزارشات مکرر مردمی واصله به این رسانه نشان می دهد که بسیاری از مراکز بهداشتی- درمانی این شهرستان از حداقل تجهیزات و امکانات اولیه در حوزه سلامت بی بهره اند و مردم سخت در مضیقه هستند.
بسیاری از این مراکز بهداشتی- درمانی به ویژه در حوزه روستاها از حداقل های بهداشتی- درمانی محروم اند و مردم ناچار هستند کسب و کار، دامداری و کشاورزی خود را رها کنند و برای جزئی ترین امورات درمانی خویش، راهی شهر شوند و هزینههای هنگفتی متحمل گردند.
برخی از این مراکز بهداشتی که چندین روستای محروم تحت پوشش دارند، برای ارائه حداقل نیازهای بهداشتی- درمانی به مردم درمانده اند، نه از آمبولانس خبری هست و نه از آزمایشگاه و نه از رادیولوژی و نه از دندانپزشکی و نه از...!
ساختمان، محیط و محوطه برخی از این خانه بهداشت ها و مراکز بهداشتی- درمانی در مناطق مختلف این شهرستان بویژه در بخش بولی و دهستان حاج بختیار آنچنان فرسوده و رنگ پریده اند که دل هر رهگذری را به درد می آورند و آلام هر بیماری را دو چندان می کنند.
هر چند که دانشگاه علوم پزشکی استان ایلام و شبکه بهداشت شهرستان چوار در این زمینه تلاش ها و توجهات ارزشمندی داشته اند اما حجم و عمق مشکلات این مراکز آنچنان زیاد است که اگر برای بهسازی، بازسازی و تجهیز این مراکز بودجه ملی و کافی تخصیص نیابد و وزارت بهداشت و نفت رأساً اقدامی به عمل نیاورند، قطعاً این حداقل زیرساختهای بهداشتی درمانی نیز به مرور زمان فرسوده تر، تخریب و نابود خواهند شد.
یکی از این مراکز بهداشتی- درمانی که بیش از ۱۰ روستا تحت پوشش آن قرار دارد و به شدت فرسوده و در حال تخریب است و امکانات و تجهیزات آن بسیار ناچیز و ابتدایی است؛ مرکز بهداشتی- درمانی شهرک شهید رجایی است و اگر بازسازی، بهسازی و تجهیز نگردد قطعاً در آینده نه چندان دور به طور کامل فرسوده، تخریب و بلااستفاده خواهد شد.
آیا سزاوار است مردم ساکن در روستاهای این شهرستان به خاطر نبود و کمبود امکانات مختلف بویژه در حوزه بهداشت و درمان، به ناچار محل زندگی شان را ترک و به زندگی شهری و حاشیه نشینی روی بیاورند.!؟
چرا وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به مناطق روستایی و کمتر توسعه یافته همچون شهرستان چوار توجه مضاعف ندارد و اغلب امکانات و تجهیزات بهداشتی- درمانی را به حوزه های شهری و مناطق توسعه یافته اختصاص میدهد.!؟ آیا جان روستائیان برای مسئولان ذیربط ارزش چندانی ندارد که این گونه مورد بیمهری و کم لطفی قرار میگیرند.!؟
چرا وزارت نفت در راستای تحقق مسئولیت های اجتماعی خود و با بهره گیری از مراکز صنعتی مستقر در این شهرستان همچون پتروشیمی و پالایش گاز، مراکز بهداشتی- درمانی این شهرستان را که در همسایگی شان قرار دارند و به شدت نیازمند درمان و توجه اند، مورد تفقد و توجه قرار نمی دهند تا از حداقلهای بهداشتی-درمانی برخوردار شوند.!؟
امید است در آینده نزدیک و با تدبیر و درایت وزرای بهداشت و نفت؛ بهسازی، بازسازی و تجهیز کامل مراکز بهداشتی- درمانی این شهرستان که در حال احتضار هستند را شاهد باشیم و مردم از برکات و ثمرات آن بهره مند شوند.
