بازتاب ایلام/فاطمه محمدمرادی: کم کم صدای بهار را می شنویم، به سال نو نزدیک می شویم، نوروز میزبان رمضان است و بهاری که با بهار قران یکی می شود. بیایید طبیعت سرسبز را با آتش خاکستر نکنیم و به بهار معنویت، جلا ببخشیم.
امسال با بانگ ربنا و صدای زیبای اذان تحویل میکند سال را و دعوت میکند همگان را به میهمانی بزرگ خداوند در سالن طبیعت بیهمتا با لباسی نو و معطر از عطر عود و مشک نوروزی.
طبیعت یکی از زیباترین نعمتهای الهی است که خداوند به ما ارزانی داشته و باید از آن مراقبت کنیم چون مکانی برای آرامش و استراحت است و ما باوجود تلاطم و دغدغههای مختلف، مجبوریم به دامن پاک و آرام طبیعت پناه ببریم و خود را در آغوش امن طبیعت جای بدهیم.
طبیعت هدیه الهی و از آثار بسییاز زیبا و ارزنده ای است که سرسبزی، شادابی، آب و هوای پاک، وجود آبشارهای عریض و طویل وجود گیاهان طبیعی و دارویی و .... از این پدیده است.
این مخمل سبز دیده هر بیننده ای را متحیر میکند به سوی زیبایی های وصف نشدنی بهار و قلقلک میدهد دید هر آدم را به سوی لذت بردن از این منظره ها.
سال نو، هرساله اول فروردین ماه میهمان سرزمین ایرانیان میشود و جشن و سرور را به مردم عیدی میدهد و دل آزرده مردم را از غم و غصه دور میکند و یک زندگی جدید را به مردم هدیه میدهد پس چه خوب میشود که ما هم با حفظ و نگهداری از بهشت زمین، شادابی و طراوت را به قلبش عیدی دهیم.
طبیعت، زمین را همچون فرزندی در بالین گرفته است و زیبایی خود را نثارش کرده است و انسان در بافتن این فرش زمردی هیچ دخالتی نداشته است اما برای بقای آن قادر به هرکاری میتواند باشد و با کاشتن درخت، تمیز نگهداشتن محل و جمع آوری زباله می تواند این مادر را از پیری و فرسوده شدن نجات دهد.
وقتی به دامن طبیعت پناه میبریم و عطر تن آن را با عمق وجود استشمام میکنیم، گویی آرامشی درونی ما را غرق در دنیای خود میکند و ما هم باید به پاس این همه عشق و محبت او را از هر گونه آسیبی حفظ کنیم.
ما انسانها نیاز خود را از طبیعت می گیریم با وجود اینکه منشاء دیرینه و قدیمی دارد و نقش اساسی و سازنده ای ایجاد کرده پس قدرش را بدانیم و احترام بگذاریم و نگذاریم کسی به آن آسیب برساند زیرا آسیب رساندن به طبیعت به منزله به آتش کشاندن زندگی خودمان است.
نگارنده: فاطمه محمدمرادی
